Πολλοί ρωτούν γιατί οι Έλληνες γιορτάζουμε την αρχή του πολέμου και όχι το τέλος.
Σίγουρα ο λόγος δεν είναι ότι είμαστε πολεμοχαρής λαός, άλλωστε αυτό φαίνεται και στις ιστορικές μας διαδρομές.
Ίσως γιατί στη συνείδηση των περισσότερων φαντάζει αξιοθαύμαστο, πώς ένας φαινομενικά καταρρακωμένος λαός κατόρθωσε να υψώσει ανάστημα για δίκαια αιτήματα, όπως εθνική ανεξαρτησία, ατομική ελευθερία και αυτοδιάθεση.
Ιστορικοί δεν είμαστε.
Κουβαλάμε όμως μέσα μας, ο καθένας από μας, πληροφορίες που διαμορφώνουν αυτό που είμαστε κι αυτό που νοιώθουμε.
Πληροφορίες που πηγάζουν από τις μνήμες που μας μεταφέρθηκαν, από τις διηγήσεις, τα τραγούδια, τις ιστορίες, το σχολείο, το διάβασμα.
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η γνώση μας για την εποχή της επανάστασης αν δεν υπήρχε ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
Αξίζει να μη μείνουμε μόνο στο όνομά του, παιδιά.
Υπάρχουν άπειρες πηγές, με πρώτη και καλύτερη τα Απομνημονεύματά του.
Όμως η σημερινή ανάρτηση, δεν έχει αυτό το νόημα.
Άλλωστε, πολλά έχουμε ακούσει, δει, και μάθει.
Αφιερώματα στα αφιερώματα...για ήρωες, τραγούδια, ιστορία, τέχνη, ποιήση...
Σήμερα, νιώθουμε ότι είναι η ώρα της σιωπής.
Ενός λεπτού σιγή, που λένε, για τις ψυχές όσων έφυγαν υπέρ πίστεως και πατρίδας.
Της πατρίδας των Ελλήνων που τιμούν τους προγόνους τους, αλλά και όλων των αθώων που χάνονται καθημερινά -δυστυχώς- σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, στο όνομα της ελευθερίας.
Και μετά, ας ακούσουμε αυτά τα λίγα-αλλά όλο νόημα- στιχάκια που αφιέρωσε ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος στον Μακρυγιάννη.
Καημένε Μακρυγιάννη
Στίχοι: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Καημένε Μακρυγιάννη,
να 'ξερες γιατί το τσάκισες το χέρι σου.
Το τσάκισες για να χορεύουν σέικ
τα παιδιά μας...
Δείτε και αυτό το ποίημα του Νίκου Γκάτσου για τον Μακρυγιάννη με παρόμοιο συλλογισμό:
Σκέψεις για συζήτηση
Και μετά από όλα όσα είπαμε αυτές τις μέρες, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να σκεφτούμε και να συζητήσουμε:
-Γιατί ο ποιητής αποκαλεί τον Μακρυγιάννη "καημένο";
-Κατά τη γνώμη σας με ποιον τρόπο θα δικαιώνονταν όσοι συμμετείχαν στην επανάσταση του ΄21;
-Τιμούμε καλύτερα τους νεκρούς της Επανάστασης
όταν τους αφιερώνουμε μια ακριβή και πολυέξοδη τελετή ή όταν κατανοούμε τους λόγους που τους οδήγησαν σε πόλεμο, όπως ισότητα, ελευθερία, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα;
-Δεν θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με το που γεννιούνται χωρίς να χρειάζεται να γίνονται πόλεμοι;
Δείτε και τις παρακάτω αναρτήσεις της Χρωματιστής Τάξης που θα βοηθήσουν στην συζήτηση αυτή:
