Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Άτομα με Αναπηρία, στις 3 Δεκεμβρίου, ας "ξεφυλλίσουμε" ακουστικά μια σειρά από ηχητικές ιστορίες που αγγίζουν την κάθε λογής αναπηρία και ιδιαιτερότητα με τρόπο μοναδικό και μας γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία.
Οι ιστορίες που κυκλοφορούν και ως κανονικά βιβλία, περιλαμβάνουν σύντομη παρουσίαση από τους εκδοτικούς οίκους.
Οδός Αλκυόνης, της Βούλας Γιαγκάζογλου-Παπούδα
Μια όμορφη αλκυόνα, μετά από μια φθινοπωρινή μπόρα, τσαλαβουτά ξανά και ξανά τα λεπτά της πόδια στη μουσκεμένη άμμο. Ξαφνικά, ΜΠΑΜ! σκοντάφτει επάνω στο τραχύ κέλυφος του Στρατή, ενός σαλιγκαριού που θαύμαζε το ουράνιο τόξο.
Όταν ο Στρατής αντιλαμβάνεται ότι το αδέξιο πλάσμα που διέκοψε τις πολύχρωμες σκέψεις του ήταν μία αλκυόνα, αναρωτιέται γιατί αυτή προτιμά να «σέρνεται» κάτω στη γη από το να πετά ψηλά!
Πώς θα αισθανθεί ο Στρατής όταν, αρκετή ώρα μετά τη συνάντησή τους, θα κοιτάξει την αλκυόνα βαθιά μέσα στα μάτια και θα καταλάβει πως, ενώ τον κοιτούσε, δεν τον έβλεπε;
Η τυχαία συνάντησή τους θα γίνει η απαρχή μιας ξεχωριστής φιλίας με απόλυτο σεβασμό στις ιδιαιτερότητες του κάθε πλάσματος.
Γάντι σε ξυλινο χέρι, του Μάνου Κοντολέων
Ποιο είναι το μυστικό του άντρα με το ξύλινο χέρι; Το κορίτσι που χάθηκε σε μια πυρκαγιά χάθηκε, άραγε, για πάντα; Το αγόρι με τις περίεργες συνήθειες ποιος θα το περίμενε να έχει τόσο θάρρος;
Ποιο είναι το μυστικό του άντρα με το ξύλινο χέρι; Το κορίτσι που χάθηκε σε μια πυρκαγιά χάθηκε, άραγε, για πάντα; Το αγόρι με τις περίεργες συνήθειες ποιος θα το περίμενε να έχει τόσο θάρρος;
Ασφοντιλίτης, της Εύης Γεροκώστα
Ο "κεντητής της πέτρας" Μιχάλης Ρούσσος έζησε στον παραδοσιακό πέτρινο οικισμό της Ασφοντυλίτη στην Αμοργό, σ' έναν τόπο που έμεινε ίδιος και απαράλλαχτος για αιώνες. Γεννήθηκε πριν από το 1900 και πέθανε στα χρόνια της Κατοχής.
Ήταν παράλυτος από τη μέση και κάτω, πιθανόν από πολιομυελίτιδα.
Το μόνο που μας θυμίζει πλέον αυτόν τον παράξενο καλλιτέχνη είναι οι βραχογραφίες που άφησε στις μεγάλες πέτρες των τοίχων των σπιτιών, στις μάντρες του οικισμού και σε άλλα σημεία του δρόμου προς τον Ποταμό.
Άννα Πένσα, του Πιπ Τζόουνς
Μπαταρίες, γρανάζια και παλιές ηλεκτρονικές συσκευές...
Μπαταρίες, γρανάζια και παλιές ηλεκτρονικές συσκευές...
Όλα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει η Άννα Πένσα στις απίστευτες εφευρέσεις της.
Μόνο που... δεν λειτουργούν πάντα.
Όταν ένα τραυματισμένο κοράκι πέφτει ΠΛΑΦ μπροστά στα πόδια της, η Άννα φτάνει στα όριά της προσπαθώντας να του φτιάξει τα φτερά.
Ευτυχώς, υπάρχει κι ο Παππούς για να της θυμίζει ότι ο μόνος τρόπος να πετύχεις είναι να προσπαθείς ξανά και ξανά.
Ευτυχώς οι γονείς μου έλειπαν, κι έτσι δεν θα με διέκοπταν.
Έπρεπε να το κάνω σωστά!
Χωρίς να χάσω άλλο χρόνο, έβαλα τη μηχανή στο κεφάλι μου και τρίχες άρχισαν να πέφτουν.
Συνέχισα το έργο μου, και στο τέλος δεν υπήρχε ούτε μια τρίχα στο κεφάλι μου. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή τρόμαξα λιγάκι.
Να, δεν ξέρω πώς να το πω, αλλά φαινόμουν διαφορετικός... "
Μια ιστορία για την ανιδιοτελή αγάπη.
Αλήθεια, μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε, όταν αγαπάμε αληθινά;
Το να είσαι μικρός δεν είναι πάντοτε εύκολο.
Όταν, όμως, το ποντικάκι αποφασίζει να βρει τη δική του φωνή, ανακαλύπτει ότι ακόμα και το πιο μικρό πλάσμα μπορεί να έχει καρδιά λιονταριού.
Ένας για όλους και όλοι για έναν, της Μπριγκίτε Βένιγκερ
Ο Μαξ το ποντικάκι έχει γεννηθεί με το ένα πόδι του μεγαλύτερο από το άλλο.
Γι’ αυτό τον λόγο πολλές φορές παραπατάει και πέφτει φαρδύς πλατύς κάτω.
Αποφασίζει όμως να φύγει από τη φωλιά του για να γνωρίσει τον κόσμο, έχοντας συνεχώς στο μυαλό του τη συμβουλή της μαμάς του:
«Να ακολουθείς πάντα τα όνειρά σου, Μαξ, και να μην ξεχνάς ποτέ πως είσαι ξεχωριστός».
Ο Μαξ γίνεται φίλος με τον Φρέντυ το βατράχι, που δεν ακούει καθόλου καλά αλλά χοροπηδάει τόσο ψηλά, που κανένας δεν τον φτάνει, και τη Μόλλυ την τυφλοποντικίνα, που δε βλέπει καθόλου καλά αλλά έχει μια απίθανη όσφρηση.
Κι οι τρεις μαζί συναντούν τον Τέρρυ τον σκαντζόχοιρο, ο οποίος είναι τόσο ντροπαλός και φοβισμένος, που αρνείται να κουνηθεί από τη θέση του.
Θα καταφέρουν άραγε οι τρεις φίλοι να βρουν το χάρισμα του σκαντζόχοιρου και να τον κάνουν φίλο τους;
Ένα υπέροχο βιβλίο με τρυφερές εικόνες, που μιλάει για την ομαδικότητα και για τα θαύματα που μπορεί να κάνει κανείς όταν εργάζεται μαζί με άλλους.
Ένα υπέροχο βιβλίο με τρυφερές εικόνες, που μιλάει για την ομαδικότητα και για τα θαύματα που μπορεί να κάνει κανείς όταν εργάζεται μαζί με άλλους.
Δεν θα σε πειράξει κανείς, του Βασίλη Κουτσιαρή
"Κοιτάχτηκα μια τελευταία φορά στον καθρέφτη. Ευτυχώς οι γονείς μου έλειπαν, κι έτσι δεν θα με διέκοπταν.
Έπρεπε να το κάνω σωστά!
Χωρίς να χάσω άλλο χρόνο, έβαλα τη μηχανή στο κεφάλι μου και τρίχες άρχισαν να πέφτουν.
Συνέχισα το έργο μου, και στο τέλος δεν υπήρχε ούτε μια τρίχα στο κεφάλι μου. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή τρόμαξα λιγάκι.
Να, δεν ξέρω πώς να το πω, αλλά φαινόμουν διαφορετικός... "
Μια ιστορία για την ανιδιοτελή αγάπη.
Αλήθεια, μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε, όταν αγαπάμε αληθινά;
Το λιοντάρι μέσα μας, της Ρέιτσελ Μπράιτ
Δε χρειάζεται να είσαι ΜΕΓΑΛΟΣ και ΓΕΝΝΑΙΟΣ για να βρεις τη φωνή σου.Το να είσαι μικρός δεν είναι πάντοτε εύκολο.
Όταν, όμως, το ποντικάκι αποφασίζει να βρει τη δική του φωνή, ανακαλύπτει ότι ακόμα και το πιο μικρό πλάσμα μπορεί να έχει καρδιά λιονταριού.
Το μυστικό τραγούδι της Μάτας, της Ειρήνης Μάρρα
Η μαμά κούνησε το κεφάλι της απορημένη. Πώς τα κατάφερες;
Τι του έκανες;
Δεν μπορεί, κάτι του έκανες εσύ, αλλά τι;
Έλα πες μου...
Η Μάτα γέλασε.
Το μυστικό ήταν δικό της και θα το ήξεραν μόνο αυτή και το φυτό της!
Το ξέρει και το αγόρι με τα δαντελένια χέρια κι ας είναι από άλλη ιστορία.
Είναι και δικό του μυστικό και όλων όσοι ζουν τραγουδώντας δυνατά ή σιωπηλά το τραγούδι της ψυχής τους...
Το τραγούδι του Ούσκο, της Μαίρης Τσόγκα
"Είμαι το πρώτο αρκουδάκι με καροτσάκι. Τώρα μπορώ να περπατώ χωρίς να τραυματίζομαι.
Μπορώ να ψάχνω για κρυμμένα φρούτα και νόστιμα μεζεδάκια ανάμεσα στους θάμνους.
Μπορώ να πλατσουρίζω στην πισίνα!
Τρελαίνομαι για παιχνίδια στο νερό!
Μπορώ να πηγαίνω κι εκεί που μένουν τα άλλα αρκουδάκια που φιλοξενούνται στο καταφύγιο."
Το «πιο δυνατό αρκουδάκι του κόσμου» δεν έζησε στο μεγάλο δάσος, αλλά στο μεγάλο καταφύγιο της φροντίδας, της φαντασίας, του παιχνιδιού.
Με το αναπηρικό του αμαξίδιο απόλαυσε τη φύση, απέκτησε πολλούς φίλους, ανθρώπους και ζώα, και αγαπήθηκε απ’ όλους.
Η αληθινή ιστορία του Ούσκο, μέσα από τα δικά του μάτια και τη δική του φωνή...
Φένια η αγαπημένη των ήχων, της Γιώτας Αλεξάνδρου
Πώς θα ήταν ο κόσμος μας, αν είχε μόνο ήχους; Αν αναγνωρίζαμε τα λουλούδια από το άρωμά τους και μόνο;
Αν υπήρχε μόνο ένα χρώμα;
Η Φένια, ένα πλάσμα με φωτεινό χαμόγελο και ιδιαίτερες ικανότητες, μας παίρνει από το χέρι για να μας δείξει τον δρόμο...
Τραγούδι
Φίλοι Φως Φανάρι, της Φραντζέσκας Αλεξοπούλου-Πετράκη
Τι βάσανο για την Ισμήνη να ξυπνάει πρωί-πρωί! Όμως, η διαδρομή με το σχολικό κρύβει απίθανες εκπλήξεις, όταν δυο μουτράκια κολλούν στα τζάμια και χαιρετούν το ένα το άλλο.
Μπορεί αυτή η φιλία να κρατηθεί, ακόμα και μετά από ένα σιωπηρό... μυστικό;
Φως Φανάρι!
Το αβγό, της Εύας Βακιρτζή
Ο Βίκτωρας είναι ένα λιγουλάκι περίεργο παιδί…Δε μιλάει σχεδόν καθόλου, αποφεύγει να κοιτάει τους περισσότερους ανθρώπους στα μάτια, δεν κάνει εύκολα φίλους και -το πιο μυστήριο;- του αρέσει να στριφογυρνάει ένα κομμάτι σπάγκου στον αέρα για ώρες!
Κι όλα αυτά γιατί ο Βίκτωρας τυχαίνει να ζει σε ένα μεγάλο άσπρο Αυγό με σκληρό, πολύ σκληρό τσόφλι!
Τι συμβαίνει λοιπόν μέσα σ’ αυτό το μυστήριο Αυγό;
Τι συμβαίνει λοιπόν μέσα σ’ αυτό το μυστήριο Αυγό;
Σε ποιους ανθρώπους και σε ποια πράγματα ο Βίκτωρας δίνει την άδεια να μπαινοβγαίνουν και ποιους αφήνει απέξω;
Πώς η δασκάλα Ελβίρα καταφέρνει να ανοίγει χαραμάδες στο σκληρό τσόφλι, χωρίς καν να διαθέτει το σούπερ τρυπάνι;
Και -πάνω απ’ όλα- τι θα συμβεί, αν ανοιχτούν πολλές χαραμάδες;
Παρακάτω θα βρείτε τα κείμενα της ιστορίας.
Τριγωνοψαρούλης, του Βαγγέλη Ηλιόπουλου
Ο Τριγωνοψαρούλης είναι ένα ψάρι που δε μοιάζει με κανένα άλλο και στο σχολείο του βυθού οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν. Όμως, όταν στον βυθό εμφανίζεται ένας μεγάλος κίνδυνος, η ιδιαιτερότητά του είναι αυτή που προσφέρει τη σωτηρία σε όλα τα ψάρια…
Ένας ύμνος στην αποδοχή του διαφορετικού!
Τι έχει ο Γιάννης; Μιλώντας στα παιδιά για τον αυτισμό, της Άδας Σταματάτου
Ο Γιάννης είναι τεσσάρων ετών και είναι αυτιστικός.
Ο αυτισμός δεν είναι αρρώστια.
Δεν κολλάει όπως η ιλαρά που γεμίζεις σπυριά σε όλο σου το σώμα…
Έτσι αρχίζει η ιστορία του Γιάννη, μια ιστορία για την αποδοχή και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Έτσι αρχίζει η ιστορία του Γιάννη, μια ιστορία για την αποδοχή και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Ένα γουρουνάκι διαφορετικό, του Νίκου Συμεωνίδη
Ένα παραμύθι για την κάθε λογής διαφορετικότητα, συνοδευμένο από πολλές δραστηριότητες και μουσική σε μορφή όπερας.
