Ένα από τα ωραιότερα σύγχρονα ελληνικά τραγούδια, το Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον του Διονύση Τσακνή, από το άλμπουμ Φταίνε τα τραγούδια(1989), είναι ένα από αυτά που αγαπάμε να τραγουδάμε στην τάξη.
Εκτός από το ότι ακούγεται υπέροχα με τις φωνές των παιδιών, αποτελεί και μια πρώτης τάξεως αφορμή για να μιλήσουμε με τα παιδιά για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα με ποιο καλλιτεχνικό και έμεσο τρόπο.
Ας ακούσουμε το τραγούδι από τους αδελφούς Κατσιμίχα.
Στον επόμενο σύνδεσμο θα βρείτε για εκτύπωση τα λόγια του τραγουδιού και μερικές ερωτήσεις να απαντήσετε.
Στο παρακάτω βίντεο θα βρείτε το τραγούδι σε οργανική μορφή για να συνοδέψετε τη φωνή σας.
Ανάλυση του τραγουδιού
Θα πρέπει πρώτα να σιγουρευτούμε ότι όλοι γνωρίζουν τη σημασία των λέξεων και των μεταφορικών φράσεων που χρησιμοποιούνται στο τραγούδι.
Ας σταθούμε στο τι σημαίνουν οι φράσεις:
-Γυρίζω τις πλάτες (σε κάτι)
-Γράφω το μέλλον
-Σαρώνω (κάτι)
-(Κάτι) δεν χωράει στα αυτιά μου
-Έχω δει το έργο
-(Κάτι) είναι στημένο
Στη συνέχεια αναλύουμε το περιεχόμενο.
Το τραγούδι αναφέρεται σε δυο άξονες.
Από τη μια, όλοι όσοι καταχρώνται την όποια εξουσία τους δόθηκε, χωρίς να την τιμούν και να την αξιοποιούν για το καλό της ανθρωπότητας, όπως θα όφειλαν, παρά μόνο για το δικό τους συμφέρον.
Από την άλλοι, όλοι οι υπόλοιποι σκεπτόμενοι άνθρωποι που παρακολουθούν το μέλλον τους να εξελίσσεται με άσχημο τρόπο και αισθάνονται εγκλωβισμένοι γιατί άλλοι αποφασίζουν για αυτούς, αλλά ταυτόχρονα θέλουν να πάρουν την μοίρα τους στα χέρια τους και να διαχωρίσουν τη θέση τους από το άδικο και το καταστροφικό.
Ο δημιουργός έχει βρει έναν μοναχικό, ονειρικό κόσμο, για να ζήσει όπως θέλει στο παρόν και να μην νοιώθει συνένοχος για τα εγκλήματα της ανθρωπότητας.
Από τα λόγια συμπεραίνουμε ότι νοιώθει πικρία, απογοήτευση και λύπη για το ότι οι τύχες των ανθρώπων είναι στα χέρια μη άξιων.
Από την άλλη είναι αποφασισμένος να ζήσει με τους δικούς του όρους.
Μπορούμε να συζητήσουμε στην τάξη για τους τρόπους που μπορούμε να συμβάλλουμε σε ένα καλύτερο μέλλον (σεβασμός στον άνθρωπο, αποδοχή διαφορετικότητας, συμμετοχή στα κοινά, επαναπροσδιορισμός στην αρχική έννοια της εξουσίας ως θέση ευθύνης και υποχρεώσεων απέναντι στην κοινωνία και όχι ως κατάχρηση και ατομική επίδειξη δύναμης και πλούτου.
Λόγω του περιεχομένου του το τραγούδι μπορεί να παρουσιαστεί σε γιορτές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους αγώνες για ελευθερία και δικαιοσύνη και φυσικά το Πολυτεχνείο.
Μας θυμίζει ένα άλλο παρόμοιο σε περιεχόμενο τραγούδι που μάθαμε για την επέτειο του Πολυτεχνείου, το Και τώρα που κοιτάς, του Νίκου Συμεωνίδη.
