Αναφέρεται συμβολικά στο ποδήλατο, δίνοντας μας αφορμή για βαθύτερες σκέψεις, προβληματισμό και συζήτηση.
Οι στίχοι είναι του Οδυσσέα Ιωάννου και η μουσική του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Όλα τα παράπονα σου
ούτε βήμα δε σε πήγαν παραπέρα
και χαμένος στα δικά σου
αναπνέεις συνεχώς τον ίδιο αέρα.
Μα κανείς δε σου χρωστάει
ούτε δίκιο ούτε άδικο να δώσει
και κανείς δε σ’ αγαπάει
τόσο που από το βυθό να σε σηκώσει.
Ένα παιδί, ένα παιδί ζητάει ένα ποδήλατο
είναι το μόνο που χρωστάει η ζωή.
Ένα παιδί, ένα παιδί ζητάει ένα ποδήλατο
κανείς ποτέ δεν έχει κλάψει πιο πολύ.
Όλες οι μεγάλες λύπες
σε κολλήσανε σα φύλλο στα καλάμια,
μα κανείς με μόνο ήττες
δε θα φτάσει εκεί που φτάνουν τα ποτάμια.
Ένα παιδί, ένα παιδί ζητάει ένα ποδήλατο
είναι το μόνο που χρωστάει η ζωή.
Ένα παιδί, ένα παιδί ζητάει ένα ποδήλατο
κανείς ποτέ δεν έχει κλάψει πιο πολύ.
Ανάλυση
Το τραγούδι είναι ένας ύμνος στο ταξίδι για την ολοκλήρωση και στην αναζήτηση της ουσίας των πραγμάτων.
Μας προτρέπει να ζήσουμε αναζητώντας το μεγαλείο που κρύβει η ίδια η ζωή, χωρίς να εγκλωβιζόμαστε στην αυτοαναφορικότητα και στα στενά όρια των προσωπικών μας προβλημάτων.
Χρησιμοποιεί συμβολισμούς που μας δίνουν τροφή για σκέψη και συζήτηση.
Το ποδήλατο δεν είναι ένα άψυχο αντικείμενο, ένα παθητικό παιχνίδι από τα πολλά που βομβαρδίζονται τα παιδιά στις μέρες μας για να απασχοληθούν χωρίς να ενοχλούν.
Το ποδήλατο είναι το μέσο που το παιδί εξερευνά το άγνωστο, την ίδια τη ζωή.
Είναι μοχλός αναζήτησης και ικανοποίησης του πιο ισχυρού ενστίκτου του που είναι η περιέργεια.
Ταυτόχρονα είναι ένα μέσο ελευθερίας.
Ελευθερίας που όμως προκύπτει από την υπευθυνότητα.
Γιατί όταν οδηγείς ένα ποδήλατο χαράσσεις μόνος σου το δρόμο σου και είσαι εσύ υπεύθυνος για όσα θα σου συμβούν πάνω σ΄αυτό.
Ίσως για αυτό κανείς δεν έχει κλάψει πιο πολύ από ένα παιδί που του στερούν ένα ποδήλατο...
Παρακάτω θα βρείτε ένα φύλλο εργασίας για περισσότερη συζήτηση με αφορμή το τραγούδι.
